ΛΑΣΠΗΣ εγκώμιον

Μετά το άρθρο για την κατάσταση δίπλα στο δημαρχείο, ας πάμε λίγο πιο πέρα, στο κλειστό γυμναστήριο της Νικήτης. Ένα ομολογουμένως υπέροχο και σύγχρονο γήπεδο, που κοσμεί ολόκληρο το δήμο Σιθωνίας και στο οποίο έρχονται για να προπονηθούν και να δώσουν αγώνες, αθλητές από όλη την χερσόνησο.

Εκεί που πηγαίνουν για να γυμναστούν τα παιδιά όλου του δήμου και όχι μόνο, φοβάσαι να κατέβεις, μήπως και σε παρασύρει κανένα ρέμα, λόγω της μη ύπαρξης αποστραγγιστικών έργων.Όσοι παρακολούθησαν το Σάββατο 21/3 την εκδήλωση που έγινε εκεί, το κατάλαβαν πολύ καλά.

Κατεβαίνοντας προς το γήπεδο, η περιοχή γύρω απ'αυτό ήταν πλημμυρισμένη. Για να αφήσεις το αυτοκίνητό σου, θα έπρεπε πρώτα να κατεβάσεις τους επιβάτες πάνω στο δρόμο, μετά να βρεις κάπου μέσα στις λάσπες να παρκάρεις και τέλος να τσαλαβουτήσεις σ'αυτές για να πλησιάσεις στο γήπεδο. Ο δρόμος που κατασκευάστηκε είναι το στοιχειώδες που θα μπορούσε να γίνει, χωρίς διαμορφωμένο περιβάλλοντα χώρο και με την ποτίστρα μπροστά στην είσοδο, για να ποτίζονται τα ζώα. Πίσω δε από το γήπεδο, υπάρχουν ακόμη και τώρα στάνες, οι οποίες κοσμούν τον χώρο δίδοντας ένα βουκολικό χαρακτήρα στην όλη εικόνα.

Σκεφτείτε, με τι εντύπωση έφυγαν οι αθλήτριες της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του πανεπιστημίου Saint Rose του Μίτσιγκαν πέρυσι το καλοκαίρι, όταν μετά τον αγώνα που έδωσαν στο γήπεδο, βγαίνοντας αντίκρισαν της αγελάδες της περιοχής, να πίνουν νερό από την ποτίστρα...

Περιττό βέβαια να μιλήσουμε για τον αριθμό των φωτογραφιών που βγήκαν, μέχρι να επιβιβαστούν στο λεωφορείο για να φύγουν...

Και αν αυτά δεν λένε τίποτα, ας αναφέρουμε και το παρακάτω περιστατικό που έγινε πριν ένα περίπου μήνα. Επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να θερμανθεί το γήπεδο λόγω μη ύπαρξης πετρελαίου(!!!), οι γονείς των παιδιών που προπονούνταν, με την προτροπή του προέδρου του συλλόγου κ. Μιχάλη Δημητριάδη, έκαναν έρανο μεταξύ τους και μαζεύτηκαν χρήματα ώστε να μπορέσουν να βάλουν πετρέλαιο, για να συνεχιστούν οι προπονήσεις.

Αν στο κλειστό γήπεδο συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, είναι πραγματικά απορίας άξιο, μέχρι πότε θα μπορεί να φέρει εις πέρας τον σκοπό, για τον οποίο κατασκευάστηκε.

Μπορούμε άραγε να ελπίζουμε, ότι υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι σ' αυτό τον τόπο;

Το μέλλον θα δείξει...