Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
Οι Δάσκαλοι πληρώνονται υπερβολικά ! ! ! ? ? ?
Οι Δάσκαλοι πληρώνονται υπερβολικά ! ! ! ? ? ?
Οι Δάσκαλοι πληρώνονται υπερβολικά!!! Με τους παχυλούς μισθούς τους βάζουν μέσα το ελληνικό κράτος και δουλεύουν μόνο 9 μήνες τον χρόνο! Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή σειρά και να τους πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά κάνουν.... Baby-sitting (προσέχουν τα παιδιά μας)! Μπορούμε να πετύχουμε να το κάνουν με λιγότερο από τον βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο.
Θα τους έδινα 3 ευρώ την ώρα και μόνο για τις ώρες που δουλεύουν και όχι για όλο τον χρόνο. Αυτό σημαίνει 15 ευρώ την ημέρα (8:15 πμ με 1:30 μμ ). Κάθε γονιός θα πρέπει να πληρώνει 15 ευρώ την ημέρα στους δασκάλους που κρατάνε τα παιδιά του. Τώρα, πόσα παιδιά διδάσκουν την ημέρα; Γύρω στα 25; Δηλαδή 15Χ25=375 ευρώ την ημέρα.. Όμως θυμηθείτε δουλεύουν μόνο 180 μέρες τον χρόνο! Δεν πρόκειται να τους πληρώνουμε για να κάνουν διακοπές!!! Για να δούμε... αυτό είναι 375 Χ 180 = 67.500 ευρώ τον χρόνο. (Περίεργο! μάλλον η αριθμομηχανή μου θέλει μπαταρίες!)
Και τι γίνεται με τους δασκάλους ειδικής αγωγής και αυτούς που έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους; Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι θα τους πληρώνουμε το βασικό ωρομίσθιο, που για λόγους στρογγυλοποίησης είναι 7ευρώ. Αυτό σημαίνει 7 επί 5 ώρες επί 25 παιδιά επί 180 μέρες= 157.500 ευρώ τον χρόνο! Για περιμένετε ένα λεπτό, κάτι πρέπει να γίνεται λάθος εδώ! Κάτι είναι σίγουρα λάθος!
Κάντε ένα δάσκαλο να χαμογελάσει: στείλτε το σε κάποιον που καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι Δάσκαλος!!! ( Μέσος μισθός Δασκάλου 20.000/180 μέρες = 111 ευρώ την ημέρα /25 μαθητές = 4,44/5 ώρες = 0,88 ευρώ την ώρα ανά μαθητή.)
Τρομερά φτηνή φροντίδα και φύλαξη παιδιών και από πάνω μορφώνουν και τα παιδιά σας. Τρελό εεε;...
"Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός, όταν θεωρεί φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του" J.F. Kennedy
Οι Δάσκαλοι πληρώνονται υπερβολικά!!! Με τους παχυλούς μισθούς τους βάζουν μέσα το ελληνικό κράτος και δουλεύουν μόνο 9 μήνες τον χρόνο! Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή σειρά και να τους πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά κάνουν.... Baby-sitting (προσέχουν τα παιδιά μας)! Μπορούμε να πετύχουμε να το κάνουν με λιγότερο από τον βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο.
Θα τους έδινα 3 ευρώ την ώρα και μόνο για τις ώρες που δουλεύουν και όχι για όλο τον χρόνο. Αυτό σημαίνει 15 ευρώ την ημέρα (8:15 πμ με 1:30 μμ ). Κάθε γονιός θα πρέπει να πληρώνει 15 ευρώ την ημέρα στους δασκάλους που κρατάνε τα παιδιά του. Τώρα, πόσα παιδιά διδάσκουν την ημέρα; Γύρω στα 25; Δηλαδή 15Χ25=375 ευρώ την ημέρα.. Όμως θυμηθείτε δουλεύουν μόνο 180 μέρες τον χρόνο! Δεν πρόκειται να τους πληρώνουμε για να κάνουν διακοπές!!! Για να δούμε... αυτό είναι 375 Χ 180 = 67.500 ευρώ τον χρόνο. (Περίεργο! μάλλον η αριθμομηχανή μου θέλει μπαταρίες!)
Και τι γίνεται με τους δασκάλους ειδικής αγωγής και αυτούς που έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους; Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι θα τους πληρώνουμε το βασικό ωρομίσθιο, που για λόγους στρογγυλοποίησης είναι 7ευρώ. Αυτό σημαίνει 7 επί 5 ώρες επί 25 παιδιά επί 180 μέρες= 157.500 ευρώ τον χρόνο! Για περιμένετε ένα λεπτό, κάτι πρέπει να γίνεται λάθος εδώ! Κάτι είναι σίγουρα λάθος!
Κάντε ένα δάσκαλο να χαμογελάσει: στείλτε το σε κάποιον που καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι Δάσκαλος!!! ( Μέσος μισθός Δασκάλου 20.000/180 μέρες = 111 ευρώ την ημέρα /25 μαθητές = 4,44/5 ώρες = 0,88 ευρώ την ώρα ανά μαθητή.)
Τρομερά φτηνή φροντίδα και φύλαξη παιδιών και από πάνω μορφώνουν και τα παιδιά σας. Τρελό εεε;...
"Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός, όταν θεωρεί φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του" J.F. Kennedy
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Ενδοσχολική ενημέρωση Π.Υ
Στα πλαίσια των ενδοσχολικών δραστηριοτήτων από δημόσιους φορείς,
θα πραγματοποιηθεί ενημέρωση από κλιμάκιο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, την Πέμπτη 29/4/2010 και ώρα 12.00μ.μ στο Δημοτικό Σχολείο Νικήτης.
θα πραγματοποιηθεί ενημέρωση από κλιμάκιο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, την Πέμπτη 29/4/2010 και ώρα 12.00μ.μ στο Δημοτικό Σχολείο Νικήτης.
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Ομιλία Δασκάλου για την 25 Μαρτίου
Ομιλία Δασκάλου για την 25 Μαρτίου
> Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους µαθητές µου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
> Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
> Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
> Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,
> Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
> Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
> Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
> Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
> Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις,
> Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
> Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
> Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
> Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού
> Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
> Ή και περισσότερα χρόνια,
> Θα σου µιλήσω σταράτα
> Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.
> Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
> Οι µαθητές που δίδαξα φέτος
> Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν,
> Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
> Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
> Δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη.
> Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις,
> Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
> Που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
> Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
> Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
> Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος
> Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
> Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
> Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
> Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
> Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,
> Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
> Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
> Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,
> Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
> Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
> Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
> Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
> Θα σας γεράσουν πρόωρα.
> Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο,
> Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,
> Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
> Για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
> Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
> Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
> Και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα,
> Για να µας πει την ιστορία του ßίου του,
> Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
> Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
> Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
> Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
> το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
> Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
> Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
> Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
> Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,
> Αλλά είχε αυτό που από τα αρβανίτικα µάθαµε σαν µπέσα,
> Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
> Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
> Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
> Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας,
> Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,
> Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
> Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
> Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,
> του Νικηταρά.
> Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
> Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
> Κι έπειτα φυλακίστηκε,
> Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
> Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,
> Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
> Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
> Από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
> Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά,
> Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.
> Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
> Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
> Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
> Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
> Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
> Αύριο θα κάνετε.
> Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι
> Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
> Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος
> των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
> της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
> Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
> Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
> Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
> και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
> σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
> Κι όταν ßλέπω την εποχή µας
> Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
> Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
> Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
> Μόνο σε εσάς ελπίζω,
> Στην ειλικρινή σας διάθεση
> να αγωνιστείτε,
> να αντισταθείτε,
> να πολεµήσετε,
> να νικήσετε.
> Μη µας απογοητεύσετε.
> Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους µαθητές µου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
> Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
> Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
> Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,
> Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
> Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
> Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
> Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
> Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις,
> Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
> Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
> Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
> Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού
> Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
> Ή και περισσότερα χρόνια,
> Θα σου µιλήσω σταράτα
> Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.
> Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
> Οι µαθητές που δίδαξα φέτος
> Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν,
> Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
> Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
> Δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη.
> Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις,
> Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
> Που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
> Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
> Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
> Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος
> Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
> Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
> Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
> Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
> Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,
> Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
> Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
> Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,
> Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
> Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
> Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
> Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
> Θα σας γεράσουν πρόωρα.
> Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο,
> Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,
> Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
> Για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
> Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
> Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
> Και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα,
> Για να µας πει την ιστορία του ßίου του,
> Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
> Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
> Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
> Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
> το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
> Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
> Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
> Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
> Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,
> Αλλά είχε αυτό που από τα αρβανίτικα µάθαµε σαν µπέσα,
> Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
> Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
> Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
> Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας,
> Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,
> Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
> Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
> Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,
> του Νικηταρά.
> Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
> Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
> Κι έπειτα φυλακίστηκε,
> Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
> Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,
> Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
> Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
> Από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
> Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά,
> Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.
> Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
> Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
> Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
> Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
> Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
> Αύριο θα κάνετε.
> Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι
> Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
> Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος
> των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
> της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
> Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
> Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
> Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
> και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
> σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
> Κι όταν ßλέπω την εποχή µας
> Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
> Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
> Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
> Μόνο σε εσάς ελπίζω,
> Στην ειλικρινή σας διάθεση
> να αγωνιστείτε,
> να αντισταθείτε,
> να πολεµήσετε,
> να νικήσετε.
> Μη µας απογοητεύσετε.
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
περί γραμματικής...
Χρειάζεται η ιστορική ορθογραφία;
Γιατί παιδευόμαστε με τα έξι /i/ τής ορθογραφίας τής γλώσσας μας (ι, η, υ, ει, οι, υι), με τα δύο /e/ (ε, αι), τα δύο /o/ (o, ω), τα τρία /v/ (β, αυ, ευ), τα τρία /f / (φ, αυ, ευ), τα δύο /z/ (ζ, σμ, σλ) κ.ο.κ.; Δεν μας φτάνει ένα /i/ το ι, ένα /e/ το ε, ένα /o/ το ο, ένα /v/ το β κ.τ.ό.; Γιατί να μη γράφουμε ιρίνι (ειρήνη), ίπαρξι (ύπαρξη), κερί (καιροί), γινέκα (γυναίκα), εσθάνομε (αισθάνομαι), χόρι (χώροι), εβγενίς (ευγενείς), άβριο (αύριο), έφθιμι (εύθυμη) κ.τ.ό.; Είναι η ιστορική ορθογραφία απόρροια (ή "απόρια") ενός εθνικού μαζοχισμού; Είναι επινόηση κάποιων διανοουμένων; Είναι προσκόλληση σε παρωχημένες γλωσσικές εμμονές; Και προχωρώντας πιο τολμηρά, λένε μερικοί, γιατί να μη γράφουμε irini, iparksi, keri, gineka, esthanome, chori, evgenis, avrio, efthimi κ.τ.ό.; Γιατί να μη προσχωρήσουμε δηλ. στο λατινικό αλφάβητο (που -στο κάτω-κάτω- είναι ελληνικής προελεύσεως), κάνοντας τη γραφή μας πιο προσιτή στους ξένους; Ήδη δεν επικοινωνούμε στους Η/Υ με τα Greeklish;
Αυτά και άλλα πολλά ακούω κατά καιρούς σε μαθήματα, διαλέξεις, συζητήσεις, όταν έρχεται ο λόγος στην ιστορική ορθογραφία τής γλώσσας μας και στις δυσκολίες που γεννά η ορθή γραφή της ως απορίες κάποιων ομιλητών τής Ελληνικής που θέτουν το αίτημα ή νομίζουν πως "ανακαλύπτουν" τη λύση των δυσκολιών τής ορθογραφίας με την υιοθέτηση μιας φωνητικής ορθογραφίας με ελληνικά ή -κατά τους πιο τολμηρούς- με λατινικά γράμματα. Η συζήτηση συνήθως -εκ μέρους μου- προχωρεί ως εξής: Αλήθεια, γιατί οι αγγλόφωνοι λ.χ. λαοί (Άγγλοι, Αμερικανοί, Αυστραλοί, Καναδοί) δεν προχώρησαν σε υιοθέτηση τής φωνητικής ορθογραφίας, όταν μάλιστα έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ οξύτερες ορθογραφικές δυσκολίες απ' ό,τι εμείς; Όταν λ.χ. έχουν να αντιμετωπίσουν την τεράστια απόσταση που υπάρχει μεταξύ προφοράς και γραφής σε παραδείγματα που χρησιμοποιούν οι ειδικοί για να δείξουν λ.χ. ότι τελείως διαφορετικοί φθόγγοι ή διαδοχές φθόγγων (ou, af ap, au, u, o, oκ/och) ορθογραφούνται με την ίδια διαδοχή γραμμάτων, γράφονται το ίδιο ως -ough: Though the rough cough and hiccough plough me through, Ι ought to cross the lough! Και, φυσικά, τι να πει κανείς για τα συστήματα γραφής/ορθογραφίας που χρησιμοποιούνται για την κινεζική ή την ιαπωνική γλώσσα με τις χιλιάδες των χαρακτήρων που πρέπει να ξέρει κανείς για να γράφει αυτές τις γλώσσες;
Όπως και να το δούμε, η ιστορική ορθογραφία των λέξεων μιας γλώσσας είναι μέρος τής πολιτιστικής κληρονομιάς ενός λαού. Η γραπτή μορφή των λέξεων μαζί με τη σημασία τους συναποτελούν τον γραπτό λόγο μιας γλώσσας. Μέσα σ' αυτόν απεικονίζεται η ιστορία των λέξεων, αφού ιστορική ορθογραφία σημαίνει παράσταση τής ετυμολογικής προέλευσης και τής ετυμολογικής συγγένειας κάθε λέξης, απ' όπου συνάγεται η βασική σημασία της και η σχέση της με τις άλλες λέξεις που ανήκουν στην ίδια ετυμολογική οικογένεια. Έτσι λ.χ. γράφοντας φίλος με ι συνδέεις τη λέξη με όλα τα σύνθετα και τα παράγωγα που ανήκουν στην ίδια ετυμολογική-σημασιακή οικογένεια (φιλία, φιλικός, άφιλος, φιλόσοφος, ζωόφιλος, συμφιλιώνω κ.λπ.), ενώ γράφοντας φυλή (με υ και ένα λ) συνδέεις τη λέξη ετυμολογικά-σημασιακά με λέξεις όπως φυλετικός, φυλετισμός, διαφυλικός φυλογενετικός, αλλόφυλος κ.λπ., γράφοντας δε φύλλο (με υ και δύο λ) έχεις περάσει σε άλλη ετυμολογική οικογένεια και σημασία, που φαίνεται στις λέξεις φύλλωμα, φυλλωσιά, πλατύφυλλος, τριαντάφυλλο, φυλλομετρώ κ.τ.ό. Άλλο το λειπ- στο λείπω, λειψός, έλλειψη, διάλειμμα κ.λπ., άλλο το λυπ- στα λύπη, λυπάμαι, περίλυπος, λυπηρός κ.λπ., άλλο το ληπ- (του λαμβάνω) στα αντιληπτός, λήψη, κατάληψη, ακατάληπτος κ.τ.ό. Το ότι το λοιπ- στα λοιπός, λοιπόν, υπόλοιπος κ.ά. ή το λιπ- στο ελλιπής, λιποτάκτης, λιποψυχώ αποτελούν συγγενείς φωνολογικές μορφές ("μεταπτωτικές βαθμίδες" τις λένε οι γλωσσολόγοι) τής ρίζας λειπ- (λείπω) είναι κι αυτό μια γνώση/πληροφορία που φωτίζει ετυμολογικά-σημασιακά τις αντίστοιχες λέξεις. Το ότι επίσης το λιπ- στα λίπος, λιπαρός, λίπωμα είναι μια άλλη ομόγραφη ρίζα, όπως και το λιπ- τού εκλιπαρώ και τού αρχολίπαρος ("ο επιθυμών και επιδιώκων αξιώματα"), αυτό δείχνει τον πλούτο και τη σημασιολογική ιστορία των λέξεων που είναι μια ελκυστική διανοητική περιπλάνηση στα εκφραστικά μέσα ενός λαού. Η ορθογραφική διάκριση φον- (φόνος, φονικός, φονιάς) και φων- (φωνή, ραδιόφωνο, άφωνος), οικ- (οικία, κάτοικος, οικονομία), εικ- (εικόνα, εικάζω), και ικ- (ικανός, ικέτης, άφιξη) φωτίζει τη σημασία και την προέλευση πλήθους λέξεων, ενώ το θέμα ι-, που σημαίνει κίνηση (από το αρχ. είμι "έρχομαι"), οδηγεί στα δύσκολα σημασιολογικά μονοπάτια λέξεων ομόρριζων (και συνδεομένων στη βασική σημασία τους) όπως προσ-ι-τός, εισ-ι-τήριο, ι-ταμός, ι-σθμός, ανεξ-ί-τηλος, αμαξ-ι-τός κ.ά.
Η εξοικείωση με την ιστορική γραφή των λέξεων, τελικά, αποτελεί λεπτή πνευματική άσκηση, αφού συνδέεται με την προσπάθεια να γνωρίσει κανείς την αρχική βασική σημασία μιας λέξης και την οικογένεια των λέξεων που συνδέονται ετυμολογικά-σημασιακά μαζί της. Να γιατί η γλώσσα, όταν διδάσκεται δημιουργικά από εμπνευσμένους ευαίσθητους δασκάλους, αποτελεί μύηση στις διαδικασίες τής έκφρασης, τής σκέψης και τού πνεύματος και, κατ' επέκτασιν, τού πολιτισμού ενός λαού.
Γεώργιος Μπαμπινιώτης
καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το ΒΗΜΑ, 06/01/2008
Γιατί παιδευόμαστε με τα έξι /i/ τής ορθογραφίας τής γλώσσας μας (ι, η, υ, ει, οι, υι), με τα δύο /e/ (ε, αι), τα δύο /o/ (o, ω), τα τρία /v/ (β, αυ, ευ), τα τρία /f / (φ, αυ, ευ), τα δύο /z/ (ζ, σμ, σλ) κ.ο.κ.; Δεν μας φτάνει ένα /i/ το ι, ένα /e/ το ε, ένα /o/ το ο, ένα /v/ το β κ.τ.ό.; Γιατί να μη γράφουμε ιρίνι (ειρήνη), ίπαρξι (ύπαρξη), κερί (καιροί), γινέκα (γυναίκα), εσθάνομε (αισθάνομαι), χόρι (χώροι), εβγενίς (ευγενείς), άβριο (αύριο), έφθιμι (εύθυμη) κ.τ.ό.; Είναι η ιστορική ορθογραφία απόρροια (ή "απόρια") ενός εθνικού μαζοχισμού; Είναι επινόηση κάποιων διανοουμένων; Είναι προσκόλληση σε παρωχημένες γλωσσικές εμμονές; Και προχωρώντας πιο τολμηρά, λένε μερικοί, γιατί να μη γράφουμε irini, iparksi, keri, gineka, esthanome, chori, evgenis, avrio, efthimi κ.τ.ό.; Γιατί να μη προσχωρήσουμε δηλ. στο λατινικό αλφάβητο (που -στο κάτω-κάτω- είναι ελληνικής προελεύσεως), κάνοντας τη γραφή μας πιο προσιτή στους ξένους; Ήδη δεν επικοινωνούμε στους Η/Υ με τα Greeklish;
Αυτά και άλλα πολλά ακούω κατά καιρούς σε μαθήματα, διαλέξεις, συζητήσεις, όταν έρχεται ο λόγος στην ιστορική ορθογραφία τής γλώσσας μας και στις δυσκολίες που γεννά η ορθή γραφή της ως απορίες κάποιων ομιλητών τής Ελληνικής που θέτουν το αίτημα ή νομίζουν πως "ανακαλύπτουν" τη λύση των δυσκολιών τής ορθογραφίας με την υιοθέτηση μιας φωνητικής ορθογραφίας με ελληνικά ή -κατά τους πιο τολμηρούς- με λατινικά γράμματα. Η συζήτηση συνήθως -εκ μέρους μου- προχωρεί ως εξής: Αλήθεια, γιατί οι αγγλόφωνοι λ.χ. λαοί (Άγγλοι, Αμερικανοί, Αυστραλοί, Καναδοί) δεν προχώρησαν σε υιοθέτηση τής φωνητικής ορθογραφίας, όταν μάλιστα έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ οξύτερες ορθογραφικές δυσκολίες απ' ό,τι εμείς; Όταν λ.χ. έχουν να αντιμετωπίσουν την τεράστια απόσταση που υπάρχει μεταξύ προφοράς και γραφής σε παραδείγματα που χρησιμοποιούν οι ειδικοί για να δείξουν λ.χ. ότι τελείως διαφορετικοί φθόγγοι ή διαδοχές φθόγγων (ou, af ap, au, u, o, oκ/och) ορθογραφούνται με την ίδια διαδοχή γραμμάτων, γράφονται το ίδιο ως -ough: Though the rough cough and hiccough plough me through, Ι ought to cross the lough! Και, φυσικά, τι να πει κανείς για τα συστήματα γραφής/ορθογραφίας που χρησιμοποιούνται για την κινεζική ή την ιαπωνική γλώσσα με τις χιλιάδες των χαρακτήρων που πρέπει να ξέρει κανείς για να γράφει αυτές τις γλώσσες;
Όπως και να το δούμε, η ιστορική ορθογραφία των λέξεων μιας γλώσσας είναι μέρος τής πολιτιστικής κληρονομιάς ενός λαού. Η γραπτή μορφή των λέξεων μαζί με τη σημασία τους συναποτελούν τον γραπτό λόγο μιας γλώσσας. Μέσα σ' αυτόν απεικονίζεται η ιστορία των λέξεων, αφού ιστορική ορθογραφία σημαίνει παράσταση τής ετυμολογικής προέλευσης και τής ετυμολογικής συγγένειας κάθε λέξης, απ' όπου συνάγεται η βασική σημασία της και η σχέση της με τις άλλες λέξεις που ανήκουν στην ίδια ετυμολογική οικογένεια. Έτσι λ.χ. γράφοντας φίλος με ι συνδέεις τη λέξη με όλα τα σύνθετα και τα παράγωγα που ανήκουν στην ίδια ετυμολογική-σημασιακή οικογένεια (φιλία, φιλικός, άφιλος, φιλόσοφος, ζωόφιλος, συμφιλιώνω κ.λπ.), ενώ γράφοντας φυλή (με υ και ένα λ) συνδέεις τη λέξη ετυμολογικά-σημασιακά με λέξεις όπως φυλετικός, φυλετισμός, διαφυλικός φυλογενετικός, αλλόφυλος κ.λπ., γράφοντας δε φύλλο (με υ και δύο λ) έχεις περάσει σε άλλη ετυμολογική οικογένεια και σημασία, που φαίνεται στις λέξεις φύλλωμα, φυλλωσιά, πλατύφυλλος, τριαντάφυλλο, φυλλομετρώ κ.τ.ό. Άλλο το λειπ- στο λείπω, λειψός, έλλειψη, διάλειμμα κ.λπ., άλλο το λυπ- στα λύπη, λυπάμαι, περίλυπος, λυπηρός κ.λπ., άλλο το ληπ- (του λαμβάνω) στα αντιληπτός, λήψη, κατάληψη, ακατάληπτος κ.τ.ό. Το ότι το λοιπ- στα λοιπός, λοιπόν, υπόλοιπος κ.ά. ή το λιπ- στο ελλιπής, λιποτάκτης, λιποψυχώ αποτελούν συγγενείς φωνολογικές μορφές ("μεταπτωτικές βαθμίδες" τις λένε οι γλωσσολόγοι) τής ρίζας λειπ- (λείπω) είναι κι αυτό μια γνώση/πληροφορία που φωτίζει ετυμολογικά-σημασιακά τις αντίστοιχες λέξεις. Το ότι επίσης το λιπ- στα λίπος, λιπαρός, λίπωμα είναι μια άλλη ομόγραφη ρίζα, όπως και το λιπ- τού εκλιπαρώ και τού αρχολίπαρος ("ο επιθυμών και επιδιώκων αξιώματα"), αυτό δείχνει τον πλούτο και τη σημασιολογική ιστορία των λέξεων που είναι μια ελκυστική διανοητική περιπλάνηση στα εκφραστικά μέσα ενός λαού. Η ορθογραφική διάκριση φον- (φόνος, φονικός, φονιάς) και φων- (φωνή, ραδιόφωνο, άφωνος), οικ- (οικία, κάτοικος, οικονομία), εικ- (εικόνα, εικάζω), και ικ- (ικανός, ικέτης, άφιξη) φωτίζει τη σημασία και την προέλευση πλήθους λέξεων, ενώ το θέμα ι-, που σημαίνει κίνηση (από το αρχ. είμι "έρχομαι"), οδηγεί στα δύσκολα σημασιολογικά μονοπάτια λέξεων ομόρριζων (και συνδεομένων στη βασική σημασία τους) όπως προσ-ι-τός, εισ-ι-τήριο, ι-ταμός, ι-σθμός, ανεξ-ί-τηλος, αμαξ-ι-τός κ.ά.
Η εξοικείωση με την ιστορική γραφή των λέξεων, τελικά, αποτελεί λεπτή πνευματική άσκηση, αφού συνδέεται με την προσπάθεια να γνωρίσει κανείς την αρχική βασική σημασία μιας λέξης και την οικογένεια των λέξεων που συνδέονται ετυμολογικά-σημασιακά μαζί της. Να γιατί η γλώσσα, όταν διδάσκεται δημιουργικά από εμπνευσμένους ευαίσθητους δασκάλους, αποτελεί μύηση στις διαδικασίες τής έκφρασης, τής σκέψης και τού πνεύματος και, κατ' επέκτασιν, τού πολιτισμού ενός λαού.
Γεώργιος Μπαμπινιώτης
καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το ΒΗΜΑ, 06/01/2008
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Παρουσίαση βιβλίου στη Νικήτη
Παρουσιάση του βιβλίου του Άγγελου Μάντσιου "ΝΙΚΗΤΙΑΝΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ" πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου Νικήτης την Παρασκευή 9 Απριλίου, ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής. Καλή η συμμετοχή του κόσμου, κατοίκων της Νικήτης, οι οποίοι παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τους ομιλητές.
Μόνο μεμπτό η μη πρόσκληση αλλά και ενημέρωση από τους υπεύθυνους της εκδήλωσης, των δασκάλων και των Γονέων του Δημοτικού Σχολείου Νικήτης.
Και λέμε υπευθύνους διότι μπορεί η χωρίς έμβλημα πρόσκληση που αναρτήθηκε σε blog (http://respentza.blogspot.com/2010/04/9-4-10.html) να υπονοεί ότι την εκδήλωση την προγραμμάτησε η ΕΕΝΝ "Ο ΣΙΘΩΝ", αλλά πληροφορίες λένε ότι ήταν απλώς η "κάλυψη" και την όλη εκδήλωση την πραγματοποίησαν άλλα άτομα, θέλοντας τον ΣΙΘΩΝΑ απλώς για την επισημοποίηση.
Εντάξει, θα πει κάποιος, αυτό ήταν το πρόβλημα. Και όχι βέβαια, αλλά το να γίνεται μια τέτοια εκδήλωση στο Δημοτικό Σχολείο, χωρίς να ενημερώνονται οι Δάσκαλοι, οι Γονείς αλλά και όλα τα μέλη του ΔΣ του ΣΙΘΩΝΑ, είναι τουλάχιστον απρέπεια από αυτούς που την διοργανώνουν.
Κυριακή 4 Απριλίου 2010
Καλό Πάσχα
Χριστός Ανέστη!!!
Ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Νικήτης
εύχεται σε όλους τους μαθητές, δασκάλες και δασκάλους
Χρόνια Πολλά γεμάτα υγεία και ευτυχία.
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Ζήτησα απ΄το Θεό
Ζήτησα απ' το Θεό
Να μου δώσει δύναμη
Κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.
Του ζήτησα σοφία
Κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.
Του ζήτησα οικονομική άνεση
Κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να εργάζομαι.
Του ζήτησα θάρρος
Κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.
Του ζήτησα αγάπη
Κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.
Του ζήτησα χάρες
Κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.
Απ' ότι ζήτησα δεν πήρα τίποτα - τίποτε απ' αυτά που ήθελα.
Πήρα όμως τα πάντα, αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.
Η προσευχή μου εισακούσθηκε!
Να μου δώσει δύναμη
Κι Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.
Του ζήτησα σοφία
Κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.
Του ζήτησα οικονομική άνεση
Κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να εργάζομαι.
Του ζήτησα θάρρος
Κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.
Του ζήτησα αγάπη
Κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.
Του ζήτησα χάρες
Κι Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.
Απ' ότι ζήτησα δεν πήρα τίποτα - τίποτε απ' αυτά που ήθελα.
Πήρα όμως τα πάντα, αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.
Η προσευχή μου εισακούσθηκε!
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Μεγάλη Παρασκευή
«…Εξέδυσάν με τα ιμάτιά μου,
Και ενέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην,
Έθηκαν επί την κεφαλήν μου στέφανον εξ ακανθών
Και επί την δεξιά μου χείρα έδωκαν κάλαμον,
Ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως…»
«…Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς
και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον…»
Την Μεγάλη Παρασκευή οι χριστιανοί όλου του κόσμου, ζουν την κορύφωση του Θείου Δράματος. Είναι η ημέρα των Παθών του Ιησού. Αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στις τελευταίες ώρες πριν την Σταύρωση, μας υπενθυμίζει τα παρακάτω γεγονότα.
Και ενέδυσάν με χλαμύδα κοκκίνην,
Έθηκαν επί την κεφαλήν μου στέφανον εξ ακανθών
Και επί την δεξιά μου χείρα έδωκαν κάλαμον,
Ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως…»
«…Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς
και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον…»
Την Μεγάλη Παρασκευή οι χριστιανοί όλου του κόσμου, ζουν την κορύφωση του Θείου Δράματος. Είναι η ημέρα των Παθών του Ιησού. Αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στις τελευταίες ώρες πριν την Σταύρωση, μας υπενθυμίζει τα παρακάτω γεγονότα.
Ο Χριστός, μετά την σύλληψη του στο Όρος των Ελαιών, δικάστηκε και καταδικάστηκε από τους Αρχιερείς. Η δίκη ήταν βέβαια τυπική αφού η ετυμηγορία είχε αποφασιστεί πριν καν συλληφθεί. Οι Αρχιερείς ήθελαν τον θάνατο Του.
Επειδή όμως δεν είχαν την νόμιμη εξουσία, έπρεπε η καταδικαστική απόφαση να απαγγελθεί από τον Ρωμαίο διοικητή. Τα χρόνια εκείνα διοικητής στην Ιερουσαλήμ ήταν ο Πιλάτος. Σε αυτόν σύρθηκε ο Ιησούς, ενώ το πλήθος, μετά από παρότρυνση των Αρχιερέων, φωνάζοντας, ζητούσε την Σταύρωση Του. Υπήρχε το έθιμο, την ημέρα του Εβραϊκού Πάσχα, οι Ρωμαίοι να απελευθερώνουν έναν κατάδικο Εβραίο. Ο Πιλάτος θέλοντας να μην έχει την ευθύνη της σταύρωσης του Χριστού, ζήτησε από το πλήθος να διαλέξει ανάμεσα στον Θεάνθρωπο και στον Βαραβά, ένα στασιαστή και φονιά, ποιος θα ήταν αυτός που θα απελευθερωνόταν. Το πλήθος, δια βοής, επέλεξε να αφεθεί ελεύθερος ο Βαραβάς.
Αμέσως μετά, και με την εντολή πλέον του Πιλάτου, ο Χριστός οδηγείται στην εσωτερική αυλή του Πραιτωρίου (του διοικητηρίου δηλαδή των Ρωμαίων). Εκεί οι στρατιώτες του φορούν μια πορφύρα και ένα αγκάθινο στεφάνι. Χλευαστικά αποκαλώντας τον «Βασιλιά των Ιουδαίων», τον χτυπούν και τον φτύνουν. Η ώρα της Σταύρωσης έχει πλησιάσει.
Φορτωμένος ο Ιησούς με τον Σταυρό στον οποίο θα σταυρωθεί, οδηγείται προς τον λόφο του Γολγοθά. Στο δρόμο δεν αντέχει το βάρος του Σταυρού και πέφτει. Οι Ρωμαίοι επιβάλουν στον Σίμωνα τον Κυρηναίο, που διερχόταν από εκείνο το σημείο, να μεταφέρει αυτός τον Σταυρό του Μαρτυρίου. Τελικά στις 9 η ώρα το πρωί, ο Ιησούς σταυρώνεται. Το μαρτύριο του Χριστού κράτησε έξι ώρες. Στις 3 η ώρα το απόγευμα παρέδωσε το πνεύμα Του, αφού προηγουμένως είχε συγχωρήσει όσους ευθύνονταν για τον θάνατο Του.
Επειδή όμως το Σάββατο απαγορεύονταν οι κηδείες, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, κρυφός μαθητής του Χριστού, ζήτησε από τον Πιλάτο να πάρει το σώμα Του και να το ενταφιάσει. Η άδεια αυτή του δόθηκε και έτσι τυλίγοντας το σώμα του Χριστού σε ένα σεντόνι, τον ενταφίασε σε ένα μνήμα λαξευμένο σε βράχο. Το άνοιγμα του μνήματος, κλείστηκε με μια μεγάλη πέτρα.
Πέμπτη 1 Απριλίου 2010
Και όμως δεν είναι φράουλες...
Πρόκειται για μία ποικιλία φρούτων που ονομάζεται Ρineberries και φυτρώνει στη Λατινική Αμερική.
Παρόλο που μοιάζουν πολύ με φράουλες, η γεύση τους είναι πολύ διαφορετική και θυμίζει περισσότερο ανανά.
Τα εν λόγω φρούτα αποτελούν την τελευταία μόδα στα επίσημα γεύματα. (Zoogla online)
Παρόλο που μοιάζουν πολύ με φράουλες, η γεύση τους είναι πολύ διαφορετική και θυμίζει περισσότερο ανανά.
Τα εν λόγω φρούτα αποτελούν την τελευταία μόδα στα επίσημα γεύματα. (Zoogla online)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)