Μεγάλη σχολική εορτή σήμερα και ολόκληρη η εκπαίδευση τιμά και εορτάζει τους τρεις Ιεράρχες, ως Αγίους Προστάτες της Παιδείας και των Γραμμάτων.
Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, υπήρξαν και οι τρεις από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής τους. Κατάγονταν από εύπορες οικογένειες και σπούδασαν με πιο ξακουστούς δασκάλους στις πιο φημισμένες σχολές του καιρού τους.
Αξιοπρόσεχτο είναι πως, παρότι και οι τρεις είχαν για δάσκαλό τους έναν ειδωλολάτρη, τον Λιβάνιο από την Αντιόχεια -τον καλύτερο ρήτορα και συγγραφέα της εποχής εκείνης, και οι τρεις έγιναν φανατικοί Χριστιανοί και μέχρι τον θάνατό τους υπήρξαν μαχητές της νέας τότε πίστης. Αναδείχτηκαν ως οι μεγαλύτεροι διαφωτιστές του Χριστιανισμού και δίκαια ανακηρύχτηκαν προστάτες της παιδείας. Και οι τρεις υπήρξαν συνεπέστατοι ως Χριστιανοί και προσέφεραν τον εαυτό τους ως φωτεινό παράδειγμα του τι πρέπει να είναι, τι πρέπει να κάνει και πως πρέπει να ζει ο καλός Χριστιανός.
Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος ήταν συνομήλικοι, συμπατριώτες και φίλοι αδελφικοί. Αν και καταγόταν από πλούσιες οικογένειες, έζησαν με τον πιο φτωχικό τρόπο. Ο Βασίλειος, μάλιστα, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και επί πέντε χρόνια έζησε στην έρημο της Καππαδοκίας ως ασκητής. Τόσα και περισσότερα χρόνια έζησε ασκητική ζωή έζησε ασκητική ζωή ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και οι δυο κατέλαβαν τα πιο μεγάλα εκκλησιαστικά αξιώματα. Επίσκοπος ο Βασίλειος, πατριάρχης ο Γρηγόριος. Κάπως νεώτερος τους ήταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Έγινε κι αυτός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως όπως και ο Γρηγόριος, αλλά δυο φορές στάλθηκε στην από την αυταρχική και άδικη Αυτοκράτειρα Ευδοξία, η οποία δεν μπορούσε να ανεχθεί την ανεξάρτητη συμπεριφορά του. Ο Χρυσόστομος πέθανε από τις κακουχίες στο δρόμο προς τον τόπο της δεύτερης εξορίας του.
Οι τρεις Ιεράρχες υπήρξαν μεγάλοι, όχι μόνο ως συγγραφείς, ρήτορες και κήρυκες του Χριστιανισμού, αλλά και με το προσωπικό τους παράδειγμα. Το συγγραφικό τους έργο, υπήρξε κολοσσιαίο και η συμβολή τους στην εδραίωση της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης κάτι περισσότερο από σημαντική. Στην εποχή τους, τους πρώτους εκείνους ταραγμένους αιώνες του Χριστιανισμού, οι αιρέσεις ανθούσαν σαν παράσιτα που μερικές φορές απείλησαν την ύπαρξη της Ορθοδοξίας. Ποτέ δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς και στις πιέσεις των ισχυρών. Είναι γνωστή η αντίθεση του Μεγάλου Βασιλείου, επισκόπου τότε Καισαρείας, στον Αυτοκράτορα Ουάλλη, ο οποίος είχε ασπαστεί τον Αρειανισμό.
Οι τρεις Ιεράρχες πολέμησαν με αδάμαστο σθένος τις αιρέσεις και συνετέλεσαν όσο λίγοι στη διατήρηση της αγνότητας της Θρησκείας μας. Είναι οι μεγάλοι διαφωτιστές του Χριστιανισμού. Και γι' αυτό οι εκκλησία μας τους ανακήρυξε Άγιους-προστάτες των γραμμάτων και της Παιδείας.
Την εορτή των Τριών Ιεραρχών καθιέρωσε ο Αλέξιος Κομνηνός το 1100 μΧ, αφενός για να τιμηθούν οι τρεις μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας κι αφετέρου για να σταματήσουν οι διαμάχες και φιλονικίες μεταξύ των πιστών σχετικά με το ποιος από τους τρεις Αγίους (Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, Άγιος Ιωάννης ο Χρυστόστομος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος) είναι ο πιο σπουδαίος και ο πιο μεγάλος.
Έξι αιώνες αργότερα, το 1826, ο Δημήτριος Φρειδερίκος Γκίλφορντ, ιδρυτής της Ιονίου Ακαδημίας, και ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος καθιέρωσαν την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα αφιερωμένη στην Ελληνική και Επτανησιακή Παιδεία. Δεκαέξι χρόνια μετά, το 1842, το πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε για όλη την ελεύθερη Ελλάδα την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα αφιερωμένη στην Παιδεία και στα Γράμματα. Από τότε ως σήμερα, οι Τρεις Ιεράρχες θεωρούνται προστάτες των μαθητών, των φοιτητών και των σπουδαζόντων εν γένει, και η μέρα εορτή τους είναι σχολική αργία.
Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, υπήρξαν και οι τρεις από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής τους. Κατάγονταν από εύπορες οικογένειες και σπούδασαν με πιο ξακουστούς δασκάλους στις πιο φημισμένες σχολές του καιρού τους.
Αξιοπρόσεχτο είναι πως, παρότι και οι τρεις είχαν για δάσκαλό τους έναν ειδωλολάτρη, τον Λιβάνιο από την Αντιόχεια -τον καλύτερο ρήτορα και συγγραφέα της εποχής εκείνης, και οι τρεις έγιναν φανατικοί Χριστιανοί και μέχρι τον θάνατό τους υπήρξαν μαχητές της νέας τότε πίστης. Αναδείχτηκαν ως οι μεγαλύτεροι διαφωτιστές του Χριστιανισμού και δίκαια ανακηρύχτηκαν προστάτες της παιδείας. Και οι τρεις υπήρξαν συνεπέστατοι ως Χριστιανοί και προσέφεραν τον εαυτό τους ως φωτεινό παράδειγμα του τι πρέπει να είναι, τι πρέπει να κάνει και πως πρέπει να ζει ο καλός Χριστιανός.
Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος ήταν συνομήλικοι, συμπατριώτες και φίλοι αδελφικοί. Αν και καταγόταν από πλούσιες οικογένειες, έζησαν με τον πιο φτωχικό τρόπο. Ο Βασίλειος, μάλιστα, μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και επί πέντε χρόνια έζησε στην έρημο της Καππαδοκίας ως ασκητής. Τόσα και περισσότερα χρόνια έζησε ασκητική ζωή έζησε ασκητική ζωή ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και οι δυο κατέλαβαν τα πιο μεγάλα εκκλησιαστικά αξιώματα. Επίσκοπος ο Βασίλειος, πατριάρχης ο Γρηγόριος. Κάπως νεώτερος τους ήταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Έγινε κι αυτός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως όπως και ο Γρηγόριος, αλλά δυο φορές στάλθηκε στην από την αυταρχική και άδικη Αυτοκράτειρα Ευδοξία, η οποία δεν μπορούσε να ανεχθεί την ανεξάρτητη συμπεριφορά του. Ο Χρυσόστομος πέθανε από τις κακουχίες στο δρόμο προς τον τόπο της δεύτερης εξορίας του.
Οι τρεις Ιεράρχες υπήρξαν μεγάλοι, όχι μόνο ως συγγραφείς, ρήτορες και κήρυκες του Χριστιανισμού, αλλά και με το προσωπικό τους παράδειγμα. Το συγγραφικό τους έργο, υπήρξε κολοσσιαίο και η συμβολή τους στην εδραίωση της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης κάτι περισσότερο από σημαντική. Στην εποχή τους, τους πρώτους εκείνους ταραγμένους αιώνες του Χριστιανισμού, οι αιρέσεις ανθούσαν σαν παράσιτα που μερικές φορές απείλησαν την ύπαρξη της Ορθοδοξίας. Ποτέ δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς και στις πιέσεις των ισχυρών. Είναι γνωστή η αντίθεση του Μεγάλου Βασιλείου, επισκόπου τότε Καισαρείας, στον Αυτοκράτορα Ουάλλη, ο οποίος είχε ασπαστεί τον Αρειανισμό.
Οι τρεις Ιεράρχες πολέμησαν με αδάμαστο σθένος τις αιρέσεις και συνετέλεσαν όσο λίγοι στη διατήρηση της αγνότητας της Θρησκείας μας. Είναι οι μεγάλοι διαφωτιστές του Χριστιανισμού. Και γι' αυτό οι εκκλησία μας τους ανακήρυξε Άγιους-προστάτες των γραμμάτων και της Παιδείας.
Την εορτή των Τριών Ιεραρχών καθιέρωσε ο Αλέξιος Κομνηνός το 1100 μΧ, αφενός για να τιμηθούν οι τρεις μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας κι αφετέρου για να σταματήσουν οι διαμάχες και φιλονικίες μεταξύ των πιστών σχετικά με το ποιος από τους τρεις Αγίους (Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, Άγιος Ιωάννης ο Χρυστόστομος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος) είναι ο πιο σπουδαίος και ο πιο μεγάλος.
Έξι αιώνες αργότερα, το 1826, ο Δημήτριος Φρειδερίκος Γκίλφορντ, ιδρυτής της Ιονίου Ακαδημίας, και ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος καθιέρωσαν την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα αφιερωμένη στην Ελληνική και Επτανησιακή Παιδεία. Δεκαέξι χρόνια μετά, το 1842, το πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε για όλη την ελεύθερη Ελλάδα την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα αφιερωμένη στην Παιδεία και στα Γράμματα. Από τότε ως σήμερα, οι Τρεις Ιεράρχες θεωρούνται προστάτες των μαθητών, των φοιτητών και των σπουδαζόντων εν γένει, και η μέρα εορτή τους είναι σχολική αργία.
1 σχόλιο:
Είναι ντροπή αυτό που συνέβει φέτος. Λόγω κακής συννενόησης, δεν έγινε εκκλησιασμός την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου. Η κακή συννενόηση ήταν η μη ειδοποίηση του ιερέα για την πραγματοποίηση του εκκλησιασμού.
Τα ερωτήματα πολλά και η αγανάκτηση μάλλον δίκαιη.
Είχε την ευθύνη της συννενόησης η διευθύντρια το δημοτικού σχολείου ή όχι;
Αληθεύει ή όχι αυτό που είπε ανήμερα της γιορτής των τριών Ιεραρχών ο ιερέας της Νικήτης, ότι δεν τον ειδοποίησε κανείς για τον εκκλησιασμό παρά μόνο για το ότι δεν υπάρχει κανείς να μιλήσει για την εορτή, με αποτέλεσμα να μιλήσει ο ίδιος;
Αν αληθεύει το τελευταίο, πως θα πρέπει άραγε να αισθανθούμε, αφού από τους 50+ εκπαιδευτικούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης στη Νικήτη, δεν υπήρχε κανείς ικανός να μιλήσει;
Τέλος σημειώνω με βεβαιότητα ότι αν η γιορτή δεν έπεφτε σε αργία αλλά σε εργάσιμη ημέρα, τότε όλα θα πήγαιναν "ρολόι", αφού και ο ιερέας θα έκανε την λειτουργία και θα κέρδιζαν οι "εκπαιδευτικοί μας" μια ημέρα αργίας ακόμη.
Κρίμα κατ'αρχήν για τα παιδιά μας και κατά δεύτερο για συγκεκριμένους "εκπαιδευτικούς" που ντροπιάζουν τους σωστούς συναδέλφους τους με την ανεύθυνη συμπεριφορά τους.
Δημοσίευση σχολίου