Ομιλία Δασκάλου για την 25 Μαρτίου

Ομιλία Δασκάλου για την 25 Μαρτίου




> Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους µαθητές µου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου



> Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,

> Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

> Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,

> Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.

> Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει

> Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.

> Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα

> Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις,

> Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

> Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.

> Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο

> Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού

> Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία

> Ή και περισσότερα χρόνια,

> Θα σου µιλήσω σταράτα

> Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.

> Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,

> Οι µαθητές που δίδαξα φέτος

> Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν,

> Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.

> Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές

> Δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη.

> Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις,

> Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος

> Που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.

> Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει

> Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,

> Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος

> Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά

> Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,

> Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.

> Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία

> Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,

> Των δασκάλων σας και των γονιών σας.

> Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε

> Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,

> Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,

> Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,

> Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,

> Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,

> Θα σας γεράσουν πρόωρα.

> Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο,

> Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,

> Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,

> Για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια

> Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.

> Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο

> Και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα,

> Για να µας πει την ιστορία του ßίου του,

> Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.

> Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,

> Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη

> Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,

> το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,

> Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

> Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από

> Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.

> Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,

> Αλλά είχε αυτό που από τα αρβανίτικα µάθαµε σαν µπέσα,

> Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.

> Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.

> Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.

> Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας,

> Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,

> Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.

> Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του

> Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,

> του Νικηταρά.

> Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,

> Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του

> Κι έπειτα φυλακίστηκε,

> Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,

> Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,

> Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα

> Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει

> Από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη,

> Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά,

> Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.

> Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.

> Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,

> Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,

> Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα

> Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που

> Αύριο θα κάνετε.

> Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι

> Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,

> Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος

> των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,

> της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.

> Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,

> Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά

> Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα

> και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους

> σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

> Κι όταν ßλέπω την εποχή µας

> Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,

> Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,

> Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,

> Μόνο σε εσάς ελπίζω,

> Στην ειλικρινή σας διάθεση

> να αγωνιστείτε,

> να αντισταθείτε,

> να πολεµήσετε,

> να νικήσετε.

> Μη µας απογοητεύσετε.